Na 3 overwinningen op rij ging HSC3 afgelopen zondag vol vertrouwen naar Boekelo voor de wedstrijd tegen laagvlieger BSC Unisson 2.  Daar bleek het vertrouwen zich niet te vertalen in een goed spel, maar in gemakzucht en onderschatting. Het 3e mocht zich gelukkig prijzen dat het uiteindelijk niet in puntenverlies resulteerde.

Al in de eerste minuten was zichtbaar dat het een moeizame wedstrijd ging worden. Passes werden achter de man gespeeld, aannames waren slecht en de omschakelmomenten uiterst traag. Daarbij vergaten velen de teamafspraken, waardoor het team verdedigend uiteen viel. BSC Unisson had dan ook de betere mogelijkheden, maar naast wat dreigende momentjes waren ook 2 goede kansen niet aan de gastheren besteed, omdat de steekpasses onderschept werden door een uitkomende Mart Morsinkhof.

HSC3 werd enkel gevaarlijk uit standaardsituaties. Waarbij de eerste 2 corners de voorzet nog niet op maat was was drie keer scheepsrecht. Remon Masselink werkte de bal keurig binnen en zo stond het vlak voor rust zomaar 0-1. BSC Unisson legde zich hier echter niet bij neer en had nog voor rust de gelijkmaker moeten maken. Uit een counter en een vrije trap kon tot 2 keer toe een bal van zo'n meter of 6 worden gevolleerd, maar beide keren had Mart een goede reflex in huis.

Met de nodige wissels en een verbeterde instelling leverde de tweede helft een heel ander beeld op. Echt goed voetbal zat er niet in, maar een goede organisatie en inzet waren genoeg om BSC Unisson van het eigen doel af te houden. Na wat kleine kansjes voor Lars Noordink wist Mark Oskam op zijn verjaardag de score te verdubbelen. Op 20 meter van de goal zocht hij de ruimte voor het schot, maar wist deze niet te vinden. Na wat kappen en draaien wist hij tussen 4 verdedigers door te glippen en de bal in de hoek te schuiven. De tegentreffer bleek een mentale knak voor de thuisploeg en Koen Horstink kreeg nog 2 dotten van kansen, maar wist deze niet te benutten.

In de 77e minuut deelde Mart een cadeautje uit aan BSC Unisson (1-2), waardoor het geloof terugkwam en er een slotoffensief volgde. Bij HSC3 ontbrak de rust om de wedstrijd uit te spelen en dus was er vooral opluchting toen het laatste fluitsignaal klonk.